Staroobrzędowcy posługują się kalendarzem bizantyjskim, zgodnie z którym jest to data początkowa rachuby lat.
Chociaż sam rok narodzin Bożego Dzieciątka jest niepewny, wtedy zaczyna się nasza era i wiara chrześcijańska.
Konflikty na linii Rzym-Bizancjum doprowadziły to podziału Chrześcijaństwa na Kościół Katolicki i Cerkiew Prawosławną.
Usunięto te fragmenty, które mówiły o dwupalcowym znaku krzyża oraz o 16 dużych pokłonach przy odmawianiu modlitwy wielkopostnej Efrema Syryjczyka.
rozesłanego po parafiach moskiewskich przed Wielkim Postem, wprowadzającego szereg radykalnych zmian w tekstach i obrzędach.
kieruje do cara Alieksieja „Krąg obrońców pobożności” (Кружок ревнителей благочестия), skupiony wokół spowiednika carskiego Stiefana Wonifatiewa.
zatwierdzający zmiany wprowadzone przez patriarchę Nikona.
W trakcie soboru została rzucona anatema na protopopa Awwakuma. Data ta ma istotne znaczenie w ramach idei formułowanych przez staroobrzędowców, jest datą „wielkiego odstępstwa”, stanowi symboliczny moment przyjęcie przez Moskwę zwierzchnictwa Antychrysta
Sobór zatwierdził reformy wprowadzone przez patriarchę Nikona i cara Aleksego, jednocześnie odrzucił dawne...
będącego twierdzą broniącą „starej wiary”.
Fiedosija Morozowa była rosyjską arystokratką, która czczona jest przez staroobrzędowców jako święta męczennica.
i śmierć męczeńska 400 zamieszkujących go mnichów.
Od miejsca swej kaźni nazywani są odtąd Męczennikami Pustozierskimi.
zwany (od nazwiska dowódcy Iwana Chowańskiego) Chowańszczyzną.
Wśród kar za nieprzyjęcie nowego dogmatu - śmierć przez spalenie.
Data ta może być uznana za datę umowną albowiem już wcześniej w ramach ruchu staroobrzędowców wyodrębniły się dwa jego osobne nurty, jednak intensywność bieżących wydarzeń...
podczas których określone zostały teologiczne fundamenty staroobrzędowców-bezpopowców.
najważniejszy ośrodek życia religijnego bezpopowców, wspólnoty „pomorców” (ros. Поморское согласие).
Cerkiew była wzniesiona przez poprzednika Fiedosija – Joasafa, zmarłego w roku jej poświęcenia.
w ramach tworzenia tak zwanych wsi „nowokulturnych”.
otwierając drogę innym współwyznawcom. W wyniku migracji utworzone zostają ośrodki polskich staroobrzędowców w Mariannie(PA), Erie(PA), a w późniejszym czasie w Detroit(MI).
Uchwalono wówczas oficjalną nazwę wyznania: „Wschodni Kościół Staroobrzędowy nie posiadający hierarchii duchowej” a także statut, zawierający zasady życia religijnego wspólnoty oraz jej wewnętrzną organizację.
o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego, nie posiadającego hierarchii duchownej.
W wyniku akcji przesiedleńczej tereny Suwalszczyzny opuściło około 4 tysięcy starowierców.
które po II Wojnie Światowej nie odbudowało swojego statusu prawnego.